Küçüklüğümden beri sorun ettim esmerliğimi.Sanki yüzüm kirli gibi geldi.Bana sevgilerini belli etmek için söyledikleri kara kız,kara üzüm habbesi, karabiber gibi lafları hakaretvari algıladım.
Büyüdüm anahhh herkes kıskanıyor.''Ten rengin ne güzel'' yok ''Bacakların her daim bronz, ne yapsam sen gibi olamıyorum''.
Böylelikle çocukluğumun kara basanından kurtuldum.Anlamıştım ki
herkes benim ten rengime ulaşmak için adına solaryum denen ölmeden mezara girme dediğim kutuların içine giriyordu ya da malak gibi güneşin altında saatlerce yatıyordu.
Tamam bronzum, harikayım da kardeşim ben tatile gidince Yattara' ya dönüyorum. Kaç gündür Yattaralı esprilere meze oluyorum.Yüzüm biraz daha yansaydı beni zenci futbolcu olarak kakalayabilirdiniz :)
O DEĞİL DE BUNDAN SONRA JAPON TURİSTLER GİBİ HER YANIMI KAPAYIP SICAKTAN KENDİMİ KORUSAM MI? KAHRETSİN SICAKTAN DA ÖLÜRÜM Kİ BEN!
hhahahhaha :D okudukca kendımı gordum benımde derdım olan bu duruma hıc boyle gulmemıstım :)
YanıtlaSilen azından tek renk seninki, benim gibi bonenin kapattığı yerler beyaz açıkta kalan yerler yanmış durumda olmasına ben hala bir isim veremedim . =)
YanıtlaSilben hep esmerlere imrenmişimdir,güneşte yanınca yüzüm domates gibi oluyo
YanıtlaSilaynı şeler benim içinde gecerli. kara kız ,evet senin dediğin gibi şimdide san denilenleri ben de yaaşıyorum . çocukluktaki üzülmelere inat mutluluk yaşıyoum . esmerliğin en güzel kısmını zaten yanık olduğun için beyazlar gibi sağ da solda amele yanıkların olmuyor. İYİ GÜNLER
YanıtlaSil